o Terierze Australijskim, małym piesku o wielkim sercu !

Zapraszam do opowiedzenia Waszej historii.
Dlaczego właśnie ta rasa, ten pies, ta sunieczka...?


No więc ze mną było tak ...

W 2008 roku, w sierpniu odwiedziłam mojego brata we Wrocławiu, który ma Beagla - wówczas jednorocznego. Fajna taka psinka, pierwszy raz go live widzałam. Pomyślała, że może i ja  sprawiła bym sobie takiego psa...

Mój brat jednak zaoponował: to pies nie dla ciebie... Po powrocie do domu, zapytał mnie sąsiad : a gdzie jest pies, bo nic nie słychać, żeby szczekał... ? Jaki pies ? odpowiedziałam, a on na to , a nie miała Pani przywieźć teraz psa????

I już się zapaliłam ... Pomyślałam, zobaczę w ogóle jakie są rasy ... kupiłam sobie więc książkę z opisami różnych ras i drugą pod tytułem: jaki pies do mnie pasuje...

W tej drugiej książce znalazłam dużo ciekawych rad... a tą pierwszą przeglądałam chyba z milion razy i nic... Zawsze chciałam jamnika albo baseta - ale tam były informacje o chorobach , o konieczności unikania schodów ... a ja mam wszędzie schody ... No i jak już zwątpiłam to wpadł mi w oczy krótkowłosy Coli. Potem jednak odrzuciałam ten pomysł przede wszystkim dlatego , że to mimo wszystko duże psy... a jak nie uda mi się go wychować i będzie mnie ciągnął jak chorągiew...? No i w samochodzie jedź 12 godzin ... nie - za duży ...

Minęło trochę dni i postanowiłam dalej poszukać... w tej samej książce...  Otworzyłam, a tu  zaraz na początku stoi sobie taki mały włochacz ... poczytałam o rasie , żadnych chorób, skoczny , poczytałam w internecie -ale nie wiele o tej rasie tam jest ... i sprawdziłam kto w Polsce tą rasę hoduje ... i... Bella Vita miała właśnie szczeniaki. Pomyślałam sobie : los tak chce - rzadka rasa - a mimo to mę malucha zaraz mieć! Zapytałam męża co chcemy suczkę czy pieska. odpowiedział bez wachania : suczkę , bo suczek nikt nie chce ....  Wybrałam tą rasę też dlatego, że pochodzi z Australii - a tam mieszka moja przyjaciółka z czasów studiów...

Wybrałam psa  rozumem - jak dostałam zdjęcia od Kingi . to wcale mi się maluszek nie podobał, za to mój mąż był zachwycony - nadal jedno takie zdjęcie ma jako tapetę na monitorze komputera... Ale jak tylko ją wzięłam na ręce to pokochałam ją od razu... 8 godzin jazdy zniosła cudownie. Większość czasu leżała na moich kolanach obgryzając pokolei każdy mój palec... gdy się zmączyła to zasypiała...

No i tak to było! W ten sposób rozpoczęła się moja przygoda z taką śmiesznotkę!!!! co to jest za mały urwis  to sobie nawet nie wyobrażacie ...